1të vegjël kishin krijuar itinerarin e parë të vrapimit të tyre të kotë 2-Veriana, - u përgjigj Brikena që andej. 3qartësohej në ndërgjegjen e saj. Ah, po, ishte diçka 4Ai u përpoq të merrte përsëri diçka nga pjata, 5të miratohej prej nesh. Kështu që kriza pritej. Silva 6Nuk e merrte dot me mend nëse ishte mirë apo keq 7gratë. 8- Temperatura ka rënë papritur. Po këtu te ju 9vjeshte. Ky ishte kryetari i shtetit kinez, Mao Ce Duni. 10nëpër atë lëmim të pabesë. 11Pa e bërë të gjatë njeriu hyri brenda në korridor. 12rrëkëlleu dy gota raki njërën pas tjetrës. 13qetë. 14tha se kishte kohë që fluturonin përmbi Kinë. Po 15qiellit. Ai ishte pothuajse i zbrazët. Asnjë bisht komete, nga ato që 16mend i erdhi çanta e tij, e zezë, brenda së cilës 17siguri ka lidhje me të, tha me vete. Xhelozi ndoshta, 18-Mirë, mama. 19orën përpara ardhjes së miqve të ulej në ndonjë nga ndenjëset, në 20-Harroje tani këtë, - tha ai duke ngritur 21shenjtë. 22përkohshme dhe retë e zeza do të kalonin përsëri. 23Acarimin e syve të tij Silva e ndiente më shumë tani që ai nwk e 24letër. Dhe jo letër 25Qielli mbi botë atë natë fund tetori ishte më i 26nuk ngatërrohej në asgjë. Kurse këtë herë e kishte 27te dera e xhamtë e ballkonit, pas së cilës muzgu po 28 29t'i hedhë. E bezdisur pak nga pengesa e paparashikuar, 30shkaqe mund të ketë një burrë 31me vulën me dyllë të kuq, përpiqej të shfaqej në horizont. Dy - tri 32sikur nuk kishte pasur vetë të drejtë për të pasur 33pas prishjes, kur të gjithë prisnin të shikonin fishekzjarrët e 34Cih Fu, Sajfudin, Sung Çin Lin. 35gjithçka është qetësuar 36Zanës, u ftohën më pas përfundimisht. Silvës i pikoi në zemër një gjë 37ngaqë s'dinte ç'të bënte, i 38Brikena tani, mbi kanape dhe të shfletonte ndonjë nga albumet. 39tjetër, tek e cila neve s'na shkon mendja, por që vetëm 40të tryezës. Ajo hoqi pjatën e Saimirit dhe përsëri i 41shpresën se gjithçka do të rregullohej vetë. Dhe vërtet çdo gjë u 42-Brikena, ç'u bëre?- i tha. 43Sytë e të gjithëve e shikuan me kureshtje të 44zogj të lodhur binin përdhe e vdisnin, dhe midis 45barit të ri. 46shoh pak të mërzitur. 47më atë ngoje, aq më tepër sonte, mirëpo me bisht 48- Katër nga gjashtë oficerët e njësisë tankiste. 49si shpjegohej që ajo s'kishte asnjë gjurmë të mërzisë së të shoqit? 50më tepër kur jam këtu janë letrat. Kurse ju, jo vetëm më dërgoni 51nuk ngatërrohej në asgjë. Kurse këtë herë e kishte 52këto, kishte menduar një orë më parë Silva. Në pasdite të tilla 53binte me këmbëngulje, nënqeshja me të cilën Silva bëhej gati të priste 54mend. 55Strugës. Ishte fjala për ca gjarpërinj që, ashtu siç i 56që ai nuk e ndiente veten fajtor. 57Në përmasat e qiellit përmes të cilit vraponin 58atëherë se tani. 59ndoshta pikërisht ngaqë ai ishte larg dhe në udhëtim, ajo i krehu 60-Mirë, mirë, - ia bëri Silva. - U bë ç'u bë, 61serioze dhe kriza nuk do të kapërcehej aq lehtë. 62syrit fytyrën e hijshme të të vëllait, iu duk se në të kishte një 63kujdesshëm për të përdorur fjalën "lulëzim" në vend të fjalës 64humbëtare. Megjithatë, prej vrojtimit të saj, ashtu si prej vrojtimit 65e 66-Jo, falemnderit. 67për të më i afërt, por nga 68Anës. 69drejtuar një shteti të madh. 70gjallërim misterioz, për t'u kthyer prapë në terakotë apo gur. 71montazh i çrregullt. Në shtëpinë e tyre e kishin dashur gjithmonë 72ngricash duhet ta mbuloni, ndryshe mund të thahet brenda natës. Ideja 73prej askujt, ca satelitë spiunë, që vërtiteshin në vetmi shumë larg 74-Po, - tha Silva pakëz e hutuar. - Ah, ju keni sjellë këtë limon për 75të. Zilja e derës e shkëputi Silvën përfundimisht nga 76bëheshin tepër. Gruaja e Skënder Bermemës do ta kishte gëlltitur 77Gjergjit. Kur ishte ai, gjithçka ishte e sigurt dhe ajo 78si të lidhura me fije të padukshme me njëra-tjetrën 79ndodhej një dokument tepër i rëndësishëm shtetëror, 80nxitoi për në dhomën e ndenjjes, 81për një udhëheqës shteti veprimet më të mira janë ato 82se mund të 83duhet të ketë mbaruar, mendoi. Por kjo nuk e pengoi të merrte me mend 84Armiku të kërkonte, rreziqet ishin gjithkund. Kurse 85rregulluar të nesërmen, doli në korridor dhe, para 86siguri ka lidhje me të, tha me vete. Xhelozi ndoshta, 87hata ? 88që e nuhati këtë, ndoshta për vetë faktin se, si motër e Anës, ajo 89dhe pikërisht ato ku e qeshura s'ishte gjë tjetër veçse maska e 90gruas, mirepo kjo ishte në kundërshtim me faktin që 91Puna ime tani vate, shikoni të tjerat. 92fustanin, Silva tha me zë të përmbajtur: 93sy tokën, thuajse nuk besonte në qenien e saj. 94 95tha me vete: a mund t'i çohet letër këtij shteti? I 96të shfaqin një lloj përçmimi për ta. është një popull 97edhe sikur te ndodhte kjo, edhe sikur të kalonte vërtet bishti i një 98përgjumur, e ndjeu se s'ishte e aftë të përqendrohej 99pse ? 100ndriçuar prej hënës. Ishte një ndriçim i akullt, i 101vëllait. 102u përpoq të përfytyronte shtëpinë, darkën e ditëlindjes së vajzës, 103se përse e bënte këtë. Lexonte raportin e veçantë të 104nga një ndjenjë faji. 105kur Ana, para se të njihej e të martohej me Besnik 106prej saj. Disa herë Silva kishte vrarë 107kishte caktuar orën dhe tani po pendohej për këtë. 108tij. Në përgjithësi hamendjet që kishin njëfarë lidhjeje 109mbrëmje feste, pikërisht mbrëmjen e festës së parë 110dy-tri herë ajo kishte kapur shikimin e Saimirit që 111